ลูกเลี้ยงยอดรัก

“ง่วงก็นอนสิ เดี๋ยวน้านอนเป็นเพื่อนก็ได้”

“เอ๊ะ!” คนบอกง่วงตาสว่างโร่ทันใด ดวงตาคู่งามมองอีกฝ่ายไม่ไว้วางใจ ธนภพกระตุกยิ้มยั่ว ตาลุกวาว

“หรืออยากจะทำกายภาพบำบัดก่อนนอนก็ไม่เกี่ยง วันนี้น้ายอมพริวทุกท่าเลยนะ” ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า เขายื่นริมฝีปากหยักมาใกล้

“น้าภพ!” เด็กสาวรีบตะปบปิดเรียวปากร้ายกาจก่อนที่จะถึงเป้าหมายพัลวัน “อย่ามาหื่นกับคนป่วยนะคะ ไม่งั้นพริวจะโทรไปฟ้องคุณหมอด้วยว่าน้าภพทำให้พริวไม่ได้พักผ่อน”

ธนภพขำแม่สาวน้อยที่หาเหตุผลเอาตัวรอดข้างๆ คูๆ จนสุดท้ายเขาก็หัวเราะออกมาอย่างสุดกลั้น เด็กน้อยของเขาช่างน่ารักจริงๆ

“อุ้ย...” สาวน้อยอุทานลั่น เมื่อคนตัวโตรวบเธอเข้าไปกอดและล้มตัวลงนอนลงบนเตียงนุ่มพร้อมกันโดยร่างเธอเกยซบอยู่บนอกเขา มิไยว่าคนตัวเล็กจะดิ้นขลุกขลักเท่าไหร่ก็ไม่ยอมปล่อย ชายหนุ่มหลับตาลงพลางเอ่ยเนือยๆ

“เอ้า...ดิ้นเข้าไปๆ ระวังจะปลุก ‘เจ้านั่น’ ตื่นขึ้นมาแล้วไม่ได้หลับได้นอนจะหาว่าไม่เตือนนะคนสวย”

กึก! ร่างอรชรหยุดโดยอัตโนมัติ ดวงตากลมสวยเลื่อนไปหยุดที่ ‘เจ้านั่น’ ที่เขาว่าอย่างตื่นตะหนก