วิศวะขายอ้อย

สวัสดีครับผมคิง เรียนวิศวะเครื่องกลปีสอง ม.A แต่จริง ๆ บ้านผมอยู่กรุงเทพครับ แต่ที่ผมดั้นด้นมาเรียนไกลถึงขนาดนี้ ก็เพราะผมต้องการลืมใครบางคนครับ ใช่ครับ แฟนเก่าผมเอง เดียร์ เธอบอกเลิกผมก่อนที่จะสอบวันสุดท้ายเสร็จ ผมกับเธอคบกันมานานพอดูครับ ตั้งแต่ ม.1 จนถึง ม.6 นั่นล่ะ

เธออยู่กับผมในวันที่ผมไม่เหลือใคร ทั้งพ่อ แม่ ก็ต่างจากผมไปหมด บ้านผมที่กรุงเทพมีเพียงป้านวล กับลุงหมาย คนเก่าแก่ที่เคยดูแลผมมาตั้งแต่เด็กครับ

สาเหตุที่เธอบอกเลิกผมน่ะหรือครับ เหอะ ฟังไม่ขึ้นเลยล่ะครับ ผมน่ารักเกินไปงี้ แต่ก็คงจะจริงล่ะครับมีผู้หญิงคนไหนบ้าง

ชอบผู้ชายที่หน้าหวานกว่าตัวเอง แต่เธอทนคบผมทำไมตั้งหกปี หกปีนี้มันไม่มีความหมายอะไรเลยหรือไง แค่บอกตรง ๆ ว่าเธอมีคนอื่นแล้วมันจะตายรึไง ใช่สิเธอคงไม่ตายหรอก เพราะคนที่จะตายมันคือผมไงล่ะ

ผมมาหาที่นั่งรับลมเย็น ๆ หลัง ม. อย่าพึ่งคิดว่าหลัง ม. จะมีอะไรน่าสนใจนะครับ บอกเลยตรงนี้มีแต่ทุ่งนาล้วน ๆ ครับ แล้วก็ไอ้วัวกับควาย อีกหนึ่งฝูงที่ น่าจะเป็นฝั่งเกษตรเขาเลี้ยงไว้แหละครับ

ตอนมาเรียนใหม่ ๆ ผมก็ปรับตัวไม่ได้ แต่ก็มีเพื่อนหลายคนช่วยแนะนำผม ผมตัดสินใจสอบเข้าที่นี่เพราะต้องการใช้ชีวิตให้ไกลจากบ้าน จะได้ไม่คิดถึงเรื่องราวเดิม ๆ เพราะ ทุกที่ของบ้าน มีภาพเธอทับซ้อนอยู่เสมอ ชีวิตคุณหนูอย่างผม เลยต้องระเห็ดมาเรียนไกลขนาดนี้ไงครับ