แมวข้า ใครก็อย่าอาจหาญมาแตะต้อง! 我的猫 เล่ม 1 (สองเล่มจบ)

เรื่องรักหวานละมุนของแม่ทัพหนุ่มกับแมว...เอ๊ย! คนที่จู่ๆก็กลายเป็นแมว

“แมวคิดเปลี่ยนเจ้าของ ควรจัดการเช่นไร” ประโยคถัดมาเสียงถูกกดต่ำ เบาจนแทบไม่ได้ยิน

ใจที่เตลิดของเธอก็ทำให้ประโยคนั้นคล้ายดั่งสายลมพัดผ่านมาแล้วผ่านไป เขาทำอะไร พูดอะไร สมองเธอถึงกับเบลอไปชั่วขณะ

ถิงถิงผ่อนลมหายใจยาว ยืนพิงกำแพงหลับตา สายลมต้นฤดูสารทพัดโชยมาอ้อยอิ่ง ลูบไล้ผิวแก้มของเธอแผ่วเบา

ท่ามกลางความเงียบสงัด เหตุการณ์เมื่อครู่ คำพูดเมื่อครู่ค่อยชัดเจนประหนึ่งเขาอยู่ตรงหน้าในเวลานี้

‘ข้าควรประทับตราความเป็นเจ้าของลงไปหรือไม่’ ลมร้อนๆ ยิ่งร้อนวาบ ตรงแอ่งชีพจรที่เต้นตุบๆ คนผู้หนึ่ง ‘ประทับตรา’ ด้วยจุมพิตแผ่วเบา

ริมฝีปากนั้นยังขบเม้มเบาๆ แสดงความเป็นเจ้าของ ‘อย่าให้มีครั้งหน้า ข้าจะทำยิ่งกว่านี้’ เขาข่มขู่ก่อนจากไป

ถิงถิงใจเต้นระรัว แข้งขาอ่อนแรงจนแทบทรุดฮวบลงกับพื้น เธอไม่รู้ว่าควรทำหน้าเช่นไร ได้แต่ยกสองมือกุมแก้มที่ร้อนผ่าว

จ้องมองผีเสื้อสองตัวบินเคียงคู่ ปล่อยหัวใจให้ปลิดปลิวไปตามอารมณ์ความรู้สึกอันลึกเร้น

ดำดิ่งสู่ความลุ่มหลง เพริดไปกับความหวามไหว โลกทั้งใบดั่งระบายด้วยสีชมพูจางๆ