ตานี ๒

ดอกไม้ธูปเทียนถูกจุดไว้ทำเป็นแท่นพิธีที่หน้าต้นกล้วยตานี ที่ตอนนี้เปล่งอวบ ใบเขียวลู่ลมเย็นโชยปลิวกระดิกไปมา ราวกับมีชีวิต

หมอเดชนั่งบริกรรมคาถาปลอดปล่อยนางพราย แลกกับคลายอาคมของตนเอง ... มันไม่มีทางเลือก ...

"ทุกคนถอยห่างออกไป ให้ไกลไม่อย่างนั้นของไอ้เดชจะเข้าตัว..." ไอ้ขามบอกทุกคนให้แยกย้ายไปอยู่ไกลๆ

"ถ้าไอ้เดชมันหนีล่ะ... " กำนันคล้ายไม่ไว้ใจ

“กำนันก็ยิงที่กบาลมันสิ มันจะวิ่งทันลูกตะกั่วก็ลองดู" ไอ้ขามพูดเสียงดังให้ไอ้เดชได้ยิน มันกลอกตารับรู้ แล้วบริกรรมคาถาต่อเนื่อง

ไม่นานเงาเลือน ๆ ค่อย ๆ โผล่ออกมาจากต้นกล้วย ปรากฏเป็นเรือนร่างหญิงงามในชุดสไบเฉียง สีเขียวตองอ่อน ผมยาวสลวยดำขลับถึงเอว ปากแดงดังสีเลือดนก ผิวขาวไปทั้งตัว ขาวผุดผ่องสะท้อนแสงจันทร์นวลอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้การแต่งกายจะผิดแผกไปจากที่คุ้นเคย แต่คมก็ไม่เคยลืม

"ชบา !!!"

คมเหมือนต้องมนต์สะกดเขาลืมตัวเดินเข้าไปหาหญิงสาว ผู้ที่มีแววตาเศร้าสร้อยนั้น

"ไอ้คม !!! อย่า !!!"

ไอ้ขามดึงแขนเพื่อนไว้ ไอ้อั๋นช่วยรัดไว้อีกคน

"อย่าเพิ่งเข้าไป!!! ไอ้เดชยังไม่ปล่อยของ... เดี๋ยวจะเข้าตัวมึง ใครก็ช่วยไม่ได้นะ" มันเตือนสติเพื่อนที่กำลังหัวใจสลาย

........ ......... ........ ........ & ........ ......... ........ ........

"ไม่เหมาะกับผู้อ่านที่มีวุฒิภาวะต่ำกว่า ๑๘ ปีบริบูรณ์"